Het is de gevleugelde uitspraak die een van de deelneemsters aan de retraite afgelopen week deed. Ik had direct een thema voor dit Voedsel.
Omarmen wat er is
Sta je er wel eens bij stil over hoeveel dingen je een mening hebt of denkt te moeten hebben? In gesprekken met anderen “moet” je toch wel ergens een mening over hebben. Je bent vóór of tegen, je ziet het zwart of wit, het is mooi of lelijk. Het is een reactie die voortkomt uit de dualiteit.
Vaak gebeurt het dat, met die mening te hebben, je niet omarmt wat er is. Bij ons om de hoek is destijds een huis gebouwd wat ik – op zijn zachts gezegd – lelijk vind. Ik kan er alles van vinden. Dat ik niet begrijp dat de Gemeente een bouwvergunning heeft afgegeven, dat het te groot is, dat het niet in de stijl van de buurt past en ga zo maar door. Daarmee zit ik gelijk in de strijd wat – onbewust – energie kost. Ik kan er ook naar kijken en zien dat er een huis staat, dat anders dan de andere huizen is. Punt.
Het gedrag van anderen bekritiseren
Herken je ook de mening die je vaak hebt over anderen of over het gedrag van anderen? De buitenwereld spiegelt je binnenwereld. Als je iets vindt over het gedrag van een ander, dan gaat dat niet over de ander maar over jezelf. Of, als je met één vinger wijst, wijzen er drie vingers naar jezelf terug. Het gaat altijd over jezelf. Vind er dus maar niets van en onderzoek in jezelf op welk knopje degene bij jou drukt.
Wat doet – geen oordeel of mening hebben – met je?
Kun je voelen wat het met je doet als je eens ergens niets van hoeft te vinden? Ook wat je in jezelf ontdekt, dat je daar geen mening of oordeel over hoeft te hebben. Je ontdekt een patroon wat jou misschien jaren geholpen heeft om te overleven. Nu kom je tot de ontdekking dat het je meer beperkt dan verrijkt. Hoe is het om het te zien, te omarmen, zonder uitleg, zonder verhaal, zonder oordeel.
Ieder loopt zijn eigen weg, leeft het leven op zijn of haar eigen manier. Ook dát omarmen. We weten vaak niet wat er wérkelijk in mensen omgaat. Onder ieder gedrag zit een emotionele laag.
Een open hart is de sleutel
Met een open hart kun je innerlijk om het gedrag van jezelf en van de ander glimlachen. Of je kunt zien vanuit welke pijn iemand reageert. De ander kan dan boos zijn, verdrietig zijn, onmachtig zijn, in de slachtofferrol zitten. Met een open hart kun je dan nabij zijn, zonder dat je er iets van hoeft te vinden. Wat een zege voor degene die met jouw hart in aanraking komt én voor jezelf. Je hoeft niet meer mee te lijden. Je hoeft het niet zielig te vinden. Je hoeft het niet op te lossen.
We weten niet met welke reden de ziel is geïncarneerd. Wat wil het ervaren? Wat heb je op zielsniveau afgesproken om welke rol te spelen? Hoe kunnen wij er dan een mening over hebben? Als mensen kunnen we niet zonder elkaar. We leren onszelf kennen door onze medemens.
Moed en lef
Dat vraagt om moed en lef om naar jezelf te kijken en de vinger niet meer beschuldigend naar de ander uit te steken.
En hoe dit energetisch werkt?
Diane deed een sessie bij me waarin er nog een hoop woede richting haar broer naar voren kwam. Haar broer die haar altijd links liet liggen en nooit zag staan. Ze zag tijdens de sessie dat deze woede eigenlijk de woede naar zichzelf was. Woede over hoe ze zich zelf in de steek liet en zich zelf niet zag staan. In het licht van het Goddelijke Zelf kon ze deze woede ombuigen naar diep respect en liefde voor zich zelf. De volgende ochtend al, mailde ze me, dat haar broer haar gebeld had en haar had uitgenodigd voor een etentje op het strand. Of ze zin had om mee te gaan. De broer hoefde zijn rol als – in de steek later – niet langer te vervullen.
Dus ….. vind er maar niets van 🙂
Fijne week en tot zondag.
Harte groet,
